Haaren kruis
De Haarberg rijst op in het noordoosten van het bekken van Aken, ten oosten van Haaren en Verlautenheide. Tot oktober 1944 stond er een stenen kruis op de top van de heuvel. Het kruis werd echter volledig verwoest tijdens de oorlog. Het zogenaamde Haarense kruis werd aan het eind van de 19e eeuw geschonken door aannemer J.G. Gilliam, die zich als inwoner van Haaren sterk verbonden voelde met zijn dorp. Het stenen kruis was een gebouw met een kruisachtige structuur. Een kubusvormig blok in de vorm van een kleine kapel stond op een vierkant funderingsplatform met zijden van ongeveer 4 meter. Het kapelachtige deel liep in vier fasen taps toe en werd daarna voortgezet door een torenachtige bovenbouw. In het laatste kwart van de bovenbouw doorboorden twee kruisende dwarsbalken de schacht, die in de vier windrichtingen wezen, zodat er vanuit elk perspectief een kruis te zien was. De constructie was in totaal 14 meter hoog en was vanuit de hele omgeving van Aken te zien. Het kruis van Haaren was een populaire excursiebestemming met een prachtig panoramisch uitzicht over de regio Aken. Nadat het kruis in 1944 werd verwoest, gingen er al snel stemmen op om een nieuw kruis te bouwen op de plek waar het stenen kruis eerder had gestaan. De pastoor van de katholieke parochiekerk in die tijd, de heer Willms, motiveerde de parochiejeugd om dit idee te steunen en in 1947 werd het nieuwe kruis, een houten kruis, plechtig ingewijd. Het kruis was gemaakt van geschild sparrenhout en stond in een betonnen voet in de grond. De dwarsbalken waren aan de stam bevestigd en licht geschoord.
Onder de romp van het kruis begroeven de jongeren een fles met daarin een document, de geschiedenis van de vernietiging van het stenen kruis van Haaren, rantsoenkaarten en RM kleingeld. Deze fles werd echter nooit gevonden. De stichtingsakte die in de fundering van het stenen kruis was ingebed, werd tijdens latere werkzaamheden ook niet gevonden. Het houten kruis werd in latere jaren vernieuwd.
In de jaren 60 werd echter de wens geuit voor een nieuw en stabiel kruis, omdat het houten kruis slechts als een tijdelijke oplossing kon worden gezien. Ondanks vele moeilijkheden werd het nieuwe kruis in 1972 met veel doorzettingsvermogen en vakmanschap in gebruik genomen. Er werd gekozen voor een kruis van een stalen constructie van 15 meter hoog en 8 meter breed vanaf de betonnen vloer tot aan de top. De betonnen vloer werd ontworpen als een uitkijkplateau met zitplaatsen en is vandaag de dag nog steeds een uitnodigende plek om te vertoeven tijdens een wandeling op de Haarberg.
Tot slot werd het Haarense Kruis in 2001 met steun van STAWAG verlicht, waardoor het zelfs 's avonds van verre zichtbaar is. Het laatste wapenfeit was de installatie van een telescoop in de zomer van 2005, die het zicht op de omgeving aanzienlijk verbetert. Bij gunstig weer reikt het zicht tot aan de Eifel en aangrenzend België en Nederland.
Welsche Mühle
De Welsche Mühle, voor het eerst genoemd in de 15e eeuw, staat met de oostelijke gevel naar de Haarbachtalstrasse gericht. Vroeger werd de molen meestal "de molen van Oberhaaren" genoemd. De naam "Welsche Mühle" komt voor het eerst voor in 1780 en de molen werd duidelijk vernoemd naar de toenmalige eigenaar, de keizerlijke kapitein en Akenaar kapitein N.C. Charlier. Hij kwam waarschijnlijk uit de Franstalige wereld en werd daarom "der Welsch" genoemd en deze naam werd op de molen overgedragen. De molen werd voornamelijk gebruikt om graan te malen. Er zijn twee maalmolens in de molen, een voor het malen van rogge en de andere voor het malen van tarwe. De "Welsche Mühle" was nog in bedrijf tot 1961.
In 1962 ging de molen over van particulier eigendom naar gemeentelijk eigendom en sinds 1971 is de stad voortdurend bezig geweest met de restauratie en bouw van de molen. Vanwege de slechte staat van de molen was dit een moeilijke onderneming, maar hij werd met veel liefde en deskundigheid uitgevoerd. De "Welsche Mühle" met zijn maalderij is een architectonisch en technologisch monument uit vervlogen tijden. Het terrein van het huis is omgevormd tot een groen gebied met een eendenvijver en is bedoeld als rustplaats voor de plaatselijke bevolking.
De bovenste verdieping van de molen was echter alleen toegankelijk via een smalle wenteltrap. Dit betekende dat er naast een barrièrevrije toegang ook geen goede vluchtroute was. De oplossing werd gevonden via een voorbeeldproject in samenwerking met de leerstoel Bouwkunde van de RWTH Aken Universiteit. Als onderdeel van een werkstuk in 2003 werd er een wedstrijd georganiseerd voor de studenten van het instituut. De studenten bedachten creatieve ontwerpen voor een hellingbaan die de eerste verdieping zou verbinden met de groene zone van de molen op de begane grond. De zeven beste ontwerpen werden gepresenteerd aan de gemeente Haaren en bekroond. Er werd gekozen voor een moderne constructie van staal en hout. De constructie is meer dan alleen een hellingbaan en past perfect bij de architectuur van de molen "Welsche Mühle". Het project met de leerstoel Bouwkunde van de RWTH Aachen University laat zien hoe goed moderniteit en de geschiedenis van de molen gecombineerd kunnen worden. Tegenwoordig kan de molen voor verschillende doeleinden worden gebruikt door burgers en clubs voor festiviteiten, want de "Welsche Mühle" heeft niets van zijn charme verloren dankzij de restauratie en structurele toevoegingen.
De kerk van St Germanus
In 1892 werd de kerk plechtig ingewijd door de toenmalige hulpbisschop en latere kardinaal van Keulen, Dr. Anton Fischer. De parochie had eerder een kleine kerk gehad, maar deze was niet langer toereikend voor de groeiende gemeente. Het bouwproject werd gefinancierd en gerealiseerd dankzij jarenlang hard werken door de pastoor van Haaren en vele gulle Haarense burgers. De kerk werd gebouwd op het kerkhof van de oude kerk in Haaren. Onder de vloer van de kerk rusten de doden van verschillende eeuwen die in Haaren woonden.
De kerk van St. Germanus werd ook zwaar getroffen door de Tweede Wereldoorlog. Het dak van de kerk werd volledig verwoest en er lag puin in de kerk. In de jaren na de oorlog hebben de burgers en de kerk zich veel moeite getroost om de kerk te restaureren en haar haar huidige uiterlijk te geven. In de kerk kun je links in de doopkapel het oude doopvont van de gemeente Haaren vinden. De doopvont dateert uit 1598 en is gemaakt van Walheims hardsteen.
Het is het oudste juweel in de kerk. In het koor staat op een oude pilaar een Madonna van de stralen, die rond 1600 werd gemaakt. Een figuur die doet denken aan Sint Jozef is honderd jaar jonger. De figuren van Sint Valentijn en Sint Germanus komen van het voormalige hoogaltaar, dat in 1892 werd ingewijd. De zijkapel naast het koor is de sacramentskapel. Daar bevindt zich het tabernakel. In de nis staat een reliekschrijn met een relikwie van de heilige Paus Pius X.
De Vredeskapel
In de jaren zestig wilde de Akenaar Karl Schröder, die in Haaren was geboren en zich erg verbonden voelde met zijn geboortestad, een groot deel van zijn vermogen schenken aan de gemeente Haaren.
Hierdoor ontstond het idee om een kapel te bouwen op de top van de Haarberg in de directe omgeving van het Haarener Kreuz. De kapel werd in 1969 ingewijd. De stichtingsakte, een set bouwtekeningen en een kopie van het notariële contract werden tijdens een ceremonie in 1968 in een vloernis in het heiligdom ingemetseld. De kapel draagt de naam "Vredeskapel" en is bedoeld als een gedenkteken tegen oorlog en een gedenkteken voor vrede. De kapel wordt vandaag de dag nog steeds gebruikt om missen te houden, vooral voor jongeren, en ook voor huwelijksceremonies. Als je de kapel bezoekt, kun je vanaf de Haarberg genieten van het bijzonder weidse uitzicht over Aken en omgeving. Een bezoek aan de kapel is in ieder geval de moeite waard. Neem contact op met het parochiekantoor van Christus unser Bruder voor de openingstijden.
Goed Schaars
Tot na de Tweede Wereldoorlog was landbouw een belangrijke economische factor in Verlautenheide. Tot op de dag van vandaag zijn er nog steeds tien boereningangen aan de Verlautenheidener Straße tussen de Kleinheidstrasse en Gut Knapp.
Het landgoed is sinds 1830 eigendom van de stad Aken, voorheen de gemeente Haaren. Tot 1991 werd het landgoed Knapp voor agrarische doeleinden gebruikt door een pachter. Sinds 2001 is er op het landgoed een wooncomplex voor mensen met een lichamelijke of meervoudige beperking. Het monumentale gebouw werd hiervoor ingrijpend gerenoveerd en vertegenwoordigt een bijzonder concept voor de integratie van gehandicapten op weg naar zelfstandigheid.
Goed op overbeharing
Het landgoed Auf Überhaaren werd gebouwd in de 16e eeuw en is door de eeuwen heen herhaaldelijk uitgebreid en onderhouden, waardoor het er nu zo uitziet. Het complex met vier vleugels is grotendeels gebouwd van baksteen en ook gedeeltelijk van breuksteen en heeft een schilddak. Het Auf Überhaaren landgoed was altijd eigendom van de stad en werd voornamelijk gebruikt voor landbouwdoeleinden. Ongeveer 25 jaar geleden werd het landgoed verbouwd en werden er flats gebouwd, waardoor het landgoed Überhaaren nieuw leven werd ingeblazen en een nieuwe bestemming kreeg.