De geschiedenis van Eilendorf
Eilendorf werd voor het eerst genoemd in documenten van de keizerlijke abdij van Kornelimünster in 1238. Desondanks kan worden aangenomen dat Eilendorf ongetwijfeld aan de Romeinse weg lag die van Maastricht naar Aken leidde en vandaar via Eilendorf naar Stolberg, Gressenich en Gürzenich. Uit een document blijkt ook dat Eilendorf sinds 1293 een zelfstandige parochie is.
De oorsprong van de naam "Eilendorf" is door de eeuwen heen het onderwerp geweest van controversiële discussies, waarbij verschillende generaties Eilendorfers verschillende meningen hadden. De verklaring die tegenwoordig het meest wordt gebruikt is dat "Eilendorf" "elzendorp" betekent, omdat er vroeger veel elzen in dit gebied zouden hebben gestaan.
Eilendorf genoot al enkele eeuwen bekendheid dankzij de Eilendorfer steengroeven, die een uitstekend dolomiet leverden, en de productie van vetkalk en waterkalk, die het dorp een rijke bron van inkomsten bezorgden.
De geschiedenis van Eilendorf van de 13e tot de 16e eeuw liep grotendeels parallel met de geschiedenis van de keizerlijke abdij Kornelimünster. Pas aan het einde van de 16e eeuw en de daaruit voortvloeiende
In de hedendaagse Duitse sfeer van de godsdienstoorlog die gepaard ging met de Reformatie, trokken ook buitenlandse troepen naar Eilendorf, zodat de bevolking inkwartiering, plundering en plundering te verduren kreeg.
De 17e eeuw was ook een tijd van verschrikkingen en lijden voor de inwoners van Eilendorf. Tussen 1630 en 1640 woedde ook in Eilendorf de Dertigjarige Oorlog, waarvan de verschrikkingen alleen nog maar werden overtroffen door de plundering van Eilendorf tijdens de plunderoorlog van koning Lodewijk XIV van Frankrijk in 1678.
Met de Franse Revolutie aan het einde van de 17e en het begin van de 18e eeuw werd de abdij Kornelimünster opgeheven en werden de kerkelijke bezittingen tot nationaal bezit verklaard. Het voormalige abdij "Banpanhaus" wordt beschouwd als het oudste gebouw in Eilendorf en dateert uit 1622.
Al in 1797 vormden de twee dorpen Forst en Eilendorf met hun gehuchten en boerderijen een agentschap, dat pas in 1800 werd omgevormd tot een Mairie (Forst). Eilendorf had toen ongeveer 950 inwoners. Op 1 april 1886 verliet Eilendorf de burgemeestersvereniging van Forst en werd een zelfstandig burgemeestersambt, waarbij de oude gemeentegrenzen werden gehandhaafd. Het voormalige dorp Nirm werd in april 1900 "ingelijfd" en zo samengevoegd met Eilendorf tot één dorp.
De bouw van een grotere kerk met drie schepen in neoromaanse stijl, de huidige parochiekerk van St. Severin, begon al in 1864, hoewel de toren pas tussen 1904 en 1908 werd gerenoveerd.
Op 1 april 1897 werd in Eilendorf een treinstation voor personen- en goederenvervoer gebouwd, waarmee een lang gekoesterde wens van de inwoners van Eilendorf in vervulling ging.
De opneming van de gemeente Eilendorf in de stad Aken op 1 januari 1972 bood de mogelijkheid om hangende gemeentelijke problemen op grotere schaal op te lossen en een basis te creëren voor een evenwichtige leefruimte, zoals in onze tijd nodig is voor een gezonde gemeenschap.